+ Plus Fotoreportage “Biologische voeding is onvoldoende verbonden met genot”

Is biologische voeding in crisis? Dat is alvast niet echt de mening of de ervaring van Paul Mathieu, oprichter van de biospeciaalzaak Al’Binète. Als pionier in de sector opende hij dit jaar een vijfde winkel in de regio Luik, waar de biozaak goed gekend en ingeburgerd is. Om te blijven groeien, combineert Al’Binète uitgesproken waarden met efficiënte managementtools, en steunt het op een echte smaakpedagogiek.

Zouden we Paul Mathieu kunnen omschrijven als een pionier op het gebied van biologische voeding? Zeker en vast: toen hij 40 jaar geleden, in 1983, besloot te stoppen met zijn studies landbouwkunde, was dat om ervaring op te doen in een Franse groentekwekerij die gespecialiseerd was in biologische teelt, in Troyes. “De eigenaar verkocht zijn producten op markten en de rest in Rungis”, herinnert hij zich. Toen hij een jaar later, op 20-jarige leeftijd, terugkeerde naar België, was hij helemaal gewonnen voor het concept van biologische landbouw. Hij begon zijn eigen groentekwekerij in Haspengouw, meer bepaald in Saint-Georges-sur-Meuse, op een oppervlakte van 5 hectare. “Het was een zeer kleine familiestructuur, die ik runde samen met mijn ex-vrouw. We hadden weinig middelen en gebrek aan ervaring, dus heb ik gaandeweg van mijn fouten geleerd! Ik was er helemaal niet op voorbereid, maar elke zondag een kraam runnen op de beroemde markt van ‘la Batte’ in Luik, is een vormende ervaring. Ik werkte als een gek, 7 dagen op 7 ...” Negen jaar later verliet Paul Mathieu Saint-Georges-sur-Meuse, en met de steun van een klant die ook een vriend was, verzamelde hij de nodige fondsen om zijn eerste winkel te openen: amper 120 m2 groot, in het centrum van Luik, op de Place Cockerill. “We verkochten vooral groenten en fruit, brood, kaas …”. Daarnaast stapte hij ook mee in een biologische productiecoöperatieve in Eghezée, op een oppervlakte van 17 hectare, die leverde aan de retail, te beginnen met Delhaize, en een groot succes werd. “Ik heb veel geleerd van mijn ervaring in de retail. Maar ook, tussen 1991 en 2000, gaandeweg beseft dat er een groot risico schuilde in een extreme afhankelijkheid van zulke grote klanten, zoals bijvoorbeeld geconfronteerd worden met een telefoontje van een koper die om de een of andere reden een levering kan weigeren ...”