We zijn ondertussen al aan de vierentwintigste film over de beroemde Engelse spion James Bond. En uiteraard, ook in “Spectre” versiert Bond mooie vrouwen en drinkt hij er lustig op los. 007 houdt duidelijk meer dan ooit van een glaasje. Dat mag natuurlijk een cocktail zijn, maar ook een uitstekende wijn of champagne!
Het begon allemaal in 1962 met “Dr. No”, waarin Sean Connery aardig wat Dry Martini’s achteroversloeg. In de eerste versie van “Casino Royale” (1967) draagt Her Majesty’s Secret Agent aan Vesper Lynd (vertolkt door de goddelijke Ursula Andress) zelfs zijn eigen interpretatie van die cocktail op: 3 delen Gordon’s gin, 1 deel wodka, ½ deel Kina Lillet en fijne zeste van citroen. De “Vesper” is geboren. “Eens je ervan geproefd hebt, heb je nergens anders meer zin in”, declameert onze held. Of hij nu de cocktail bedoelt dan wel de ravissante Vesper zelf, laat hij in het midden. In die eerste film geeft hij ook al meteen zijn favoriete bereidingswijze aan de barman te kennen, met het ondertussen legendarische “shaken, not stirred”, een zinnetje dat hij nog vaak zal herhalen.
De merken van gin, wodka en vermouth evolueren naargelang de films, wat vooral te maken heeft met de sponsor van dienst: Tanqueray, Noilly Prat, Smirnoff, Stolichnaya, Finlandia volgen elkaar op, en in de nieuwe film is de Poolse Belvédère aan de beurt. Ook de locatie heeft zijn belang bij de samenstelling van de cocktail. In “Thunderball” draait het allemaal om rum en wordt er Collins gedronken: witte rum met rietsuikersiroop, geperste limoen en soda. Kortom: de voorloper van de mojito, maar dan zonder munt. In “Goldfinger” nipt Bond van een mint julep (bourbon, suiker, munt en sodawater). In “Die Another Day” ontdekt hij de echte mojito, terwijl hij Carole Bouquet in “For Your Eyes Only” een glühweintje laat proeven. In “Never Say Never” bestelt hij bloody mary als aperitief. Dat 007 op tijd en stond ook wel een goede whisky weet te appreciëren blijkt in “Skyfall”, waar hij een Rare Vintage 1962 van de single malt The Macallan achteroverslaat. Maar ook een rood wijntje slaat hij niet af. We wisten al dat onze held een kenner was sinds hij in “Goldfinger” een Mouton-Rothschild van 1947 bestelde, en in de remake van “Casino Royale” uit 2006, onderweg naar Montenegro, van een Château L’Angélus uit 1982 genoot. Die Saint-Emilion Grand Cru Classé duikt trouwens op in een dertigtal films, wat de verkoop ervan een serieuze boost gaf…
“Het is onmogelijk om nog een Bondfilm te maken zonder financiële inbreng van de merken”
Wanneer hij in goed gezelschap verkeert, valt James graag terug op een glaasje bubbels. Dat hij over een feilloze smaak beschikt wat champagne betreft, bewees hij al vaak. Zo waren er de periodes Taittinger en Dom Pérignon. In “Dr. No” laat hij Ursula Andress een Dom Pérignon uit 1955 proeven. Sinds “Live and Let Die” (1973) laat hij de beroemde champagne van LVMH echter links liggen, ten voordele van Bollinger. De schuldige was hier producer Albert Brocoli, verknocht aan het merk dat sinds het in 1956 geciteerd werd in de roman “Diamonds Are Forever” deel uitmaakt van de Bondcultuur. Er werd zelfs nooit om sponsoring gevraagd, zoals de oud-CEO van Bollinger, Christian Bizot, ons indertijd zelf bevestigde. Hij voegde er eerlijkheidshalve wel aan toe dat de heer Broccoli in ruil voor de ongeziene publiciteit enkele flessen ontving, waarbij ‘enkele’ waarschijnlijk een fiks understatement was.
Mettertijd werden de productiekosten van de Bondfilms steeds hoger. Van 1 miljoen dollar voor de eerste Bondfilm, zijn ze ondertussen opgelopen tot 300 miljoen voor “Spectre”. Of, zoals Daniel Craig, de huidige Bond, al eerder verklaarde: “Het is onmogelijk om nog een Bondfilm te maken zonder financiële inbreng van de merken.” Craig laat met zijn alcoholverbruik dan ook alle eerdere Bonds achter zich. Hij drinkt twee keer meer dan Sean Connery indertijd, en lust zelfs graag een biertje, zoals te merken was in “Skyfall” uit 2012. Het schuimende gerstenat werd voor dat jaar systematisch geweerd uit de Bondfilms, en de diehardfans van de reeks vonden het dan ook regelrechte ketterij hun held ervan te zien nippen. Heineken had er echter 35 miljoen euro voor over om de elegante Brit in de film een pintje van hun merk te zien savoureren, en voegde daar nog eens 60 miljoen bij voor een commercial rond de film (met ook daarin, noblesse oblige, Daniel Craig in de hoofdrol).
In “Spectre” besluit onze geheim agent er opnieuw eentje te drinken. Er worden voor de gelegenheid een half miljard (!) flesjes in omloop gebracht van wat ondanks dat duizelingwekkende aantal toch gewoon een limited edition wordt genoemd, met daarop het logo van de film. Hoeveel de financiële steun bedraagt van de meest recente nieuwkomer, de Poolse wodka Belvédère (uit de Moët-Hennessygroep), blijft voorlopig nog geheim, maar we weten wel dat het voor dat merk gaat over zijn allergrootste wereldwijde campagne ooit. Er werden twee flessen in limited edition uitgebracht met het 007-logo, vergezeld van een spectaculaire reclameclip met de Mexicaanse actrice Stephanie Sigman, die in het begin van de film te zien is.
door Patrick Fiévez