#1 In juni 1994 rolde het allereerste nummer van Gondola Magazine van de persen. Vandaag zijn we 25 jaar en 247 nummers later, en nemen we de gelegenheid te baat voor een korte terugblik. Niet uit nostalgie, maar omdat we graag wilden nagaan of de onderwerpen die ons toen beroerden nu nog steeds actueel zijn. Klaar voor een kleine tijdreis naar de eerste exemplaren van ons blad?
In de komende weken blikt hoofdredacteur Christophe Sancy terug op enkele opvallende gebeurtenissen die hem zijn bijgebleven tijdens het 25-jarige bestaan van Gondola. Starten doen we met Dial Budget, een discountketen die in 1994, het jaar dat Gondola Magazine het licht zag, erg populair was.
Het hoofdartikel van de allereerste Gondola was een interview met Daniel Simonart, toen aankoopdirecteur van Dial Budget. Misschien zegt u dat niets meer, want die formule ging ter ziele in 1997, drie jaar na het verschijnen van het gesprek. Het artikel ging over de discountformat die Delhaize toen in het leven riep, om een antwoord te bieden op de grote Aldi-slokop die in 1976 het licht had gezien en een blitzkrieg voerde. In 1994 telde de hard discounter al 270 winkels met een minimalistisch concept: een beperkt assortiment met uitsluitend eigen merken in een Spartaanse omgeving, een dichte bezetting en een obsessie met eenvoud. In 1994 kon Dial prat gaan op een winkelpark van 51 verkooppunten, en was ook een derde speler zich duidelijk aan het profileren in de sector van de zuivere discounters. Profi, een format van louis delhaize, telde op dat moment 148 vestigingen.
“En hoe zat het toen met Lidl”, vraagt u zich nu wellicht af? Wel, dat maakt het verhaal nu net zo actueel. Terwijl iedereen zich vandaag koortsachtig afvraagt wat de komst van de eerste Jumbo-winkel in Pelt zal veroorzaken, waren alle ogen in 1994 op Lidl gericht, met de opening van de eerste Belgische vestiging van de formule, een winkel in Eigenbrakel. Op dat moment verbaasde de hele sector zich over de aankoopprijs ervan. 30 miljoen Belgische frank (744.000 euro), leek toen een pak geld voor een verkooppunt met een oppervlakte van 750 m2. Wilde de nieuwe speler tegen elke prijs marktaandeel verwerven? Een vraag die 20 jaar later herhaald werd, toen Lidl vervelde tot een discounter die ook, zij het met mondjesmaat, A-merken zou gaan brengen, zijn imago radicaal zou veranderen en ruimere winkels zou bouwen met aandacht voor een grotere toegevoegde waarde.
Een kwarteeuw na dat eerste artikel in Gondola zijn de formules Dial en Profi verdwenen. De hard discount (of smart discount, om het met Lidl’s woorden te zeggen) is vandaag volledig in Duitse handen. Aldi is in België ondertussen van 270 naar 439 verkooppunten geklommen en in ons kleine landje bij de Noordzee zetten 305 Lidls dagelijks hun deuren wagenwijd open voor de klanten die op zoek zijn naar de laagste prijs. De Belg heeft dus de keuze tussen 744 echte discounters in 2019, tegen 469 zo’n 25 jaar geleden. Het gaat met andere woorden goed met de discount, die ondertussen wat minder streng in de leer is geworden en ook aandacht heeft gekregen voor beleving.